1. flautobio 1

---

---

Week 1: 28 december 2003 - 4 januari 2004 Curator: Jan Turkenburg My personal history in flute playing and composing, including my first recorded public appearance as a child, pieces for flute and guitar that I wrote and recorded with my friend Emiel Janmaat on acoustic and electric guitar.

En dan komt het moment dat je met de billen bloot moet. Ik vraag het van jullie, dus zal ik zelf eerst het goede voorbeeld geven.

 1. Kleinkinderen Turkenburg - Het eerste concert (Vinkeveen, 1972)

Waar waren we gebleven? Oh ja, ik was dus gek van muziek en ik was onder de indruk van het jongerenkoor. Op regenachtige zondagmiddagen, leerde mijn vader mij eenvoudige melodietjes met de (hele!) rechterhand op de piano. De les, boer daar ligt een kip in 't water, kan ik me hiervan nog goed herinneren. Toen op school werd gevraagd wie er op blokfluitles wilde bij Meester Hans (jawel, de fluitist van het jongerenkoor...), stak ik uiteraard direct mijn vinger op! Meester Hans was de enige bij wie de vóórnaam achter de titel "meester" kwam. Zijn achternaam was namelijk Meester en ... jullie begrijpen het. Na een paar maanden was ik al goed genoeg om met mijn nichtjes Erna (blokfluit) en Marga (klavecimbel) tijdens het dertig jarig huwelijksfeest van opa en oma op te treden. De liedjes kwamen uit "Mijn eerste blokfluitboek" van James Arden en mijn vader had voor Marga een klavierbegeleiding verzonne(oeps, nu doe ik het zelf ook!) eh, geschreven. Eén keer oefenen in Amstelveen en één keer in Vinkeveen en we waren er helemaal klaar voor.

We slaan nu even een paar hoofdstukken over, omdat ik op dit moment geen musiceer-opnamen van de tussentijd heb.
Ik ben nu 15. Hans Meester heeft mij ruim een jaar geleden ingewerkt als opvolger, dat ging zo: nadat ik een jaar lang zijn oude dwarsfluit had mogen lenen om zelf de omschakeling van "blok" naar "dwars" te maken en ik in die tijd vrijwel niets had uitgevoerd, stond hij ineens op de stoep: Jan moest maar eens laten horen hoe het er dwarsfluitsgewijs voorstond. Met een vuurrode kop speelde ik uiterst moeizaam de toonladder van C. "Prima" zei Hans, "aanstaande zaterdagavond speel je met mij mee in het jongerenkoor, want binnenkort ga ik verhuizen en dan neem jij het over. Dit zijn alle partijen." Slik... dit was dus les één in de cursus: hoe leer je iemand in record tempo een instrument te bespelen.
Verschillende personen spelen vanaf dat moment een belangrijke rol in mijn muzikale vorming: mijn vader, mijn oom de tuba-docent en de leden van het jongerenkoorcombo. De muziekleraar op school, ofschoon een aardige man, maakte weinig indruk. Mijn referentiekader op vinyl en cassettebandjes: Electric Light Orchestra, Boudewijn de Groot, The Beatles, Flairck, Focus. Mijn favoriete radio-programma's: Superclean Dream Machine, Folk live, Het Stenen Tijdperk, Poster, Ferry Maat's Soulshow, De Adje Bouman Top Tien, De Dikvoormekaar show en diverse locale radiopiraten.

2. Jan en Emiel reconstrueren: "Friend of mine" en "Peace"

In het jaar volgend op het vertrek van Hans Meester, verlieten door ondermeer onenigheid met de pastoor, veel van de koor -en comboleden de club. De drummer die één jaar ouder was dan ik, Emiel Janmaat en ik bleven als combo-leden over. Emiel speelde reeds enkele maanden gitaar, een instrument dat nu noodzakelijker geworden was dan drums en ongeveer twee jaar lang zouden wij twee om de week het geslonken jongerenkoor in de mis begeleiden. Hoe krijg ik zo snel mogelijk een instrument onder de knie, les twee. In onze zoektocht naar instrumentaaltjes voor tijdens de communie en voorafgaande aan de dienst, ontleedde ik geregeld van de radio opgenomen liedjes in melodie en akkoorden. Emiel zorgde voor toegevoegde en vervangende "interessantere" gitaarakkoorden en naar aanleiding van mijn "ongeveer zoiets" vond hij in no-time een passende slag.

3. Music for an unfinished film (hoofdthema) 4. Music for an unfinished film (variaties op het hoofdthema/opvulmuziek) 5. Music for an unfinished film (droevige scène) 6. Music for an unfinished film (spannende scène) 7. Music for an unfinished film (aftitelingsmuziek)

Deze muziek is door mij geschreven, voor een filmpje dat ik samen met drie klasgenoten voor maatschappijleer moest maken. De filmopnamen zijn daadwerkelijk gemaakt, maar nooit gemonteerd. Emiel en ik bewerkten de melodieën en akkoorden op onze gebruikelijke manier, zij het dat track 4 en 6 voornamelijk ter plekke ontstane improvisaties zijn. De opnamen zijn gemaakt in de kerk, na een repetitie van het koor.

In maart 1983 heb ik de melodie van het hoofdthema gepubliceerd in een speciale kunsteditie van de schoolkrant van het Alkwin Kollege in Uithoorn, waar ik destijds op school zat.

Bonustracks toegevoegd op 31 juli 2004:

8. De Vlieger
Mijn eerste "echte" compositie uit 1981, opgenomen op een zondagochtend tijdens de kerkmis.

9. Krantenkoppen
Bewerking voor 4 fluiten uit het eerste jaar van mijn studie schoolmuziek. Uitvoerenden: José Derksen, Daria Rhöse, Mirjam Slats, Jan Turkenburg

0. proloog

---

---

Proloog: week 52, 2003 Curator: Jan Turkenburg Subject: Katholiek Jongerenkoor Vinkeveen NL december ± 1970

---

---

1. Geboortelied (Birthsong) (J. Duin/J. Stokkermans) 2. Het lied van de pottenbakker (Song of the potter) (H.Verbeek/J.Stokkermans) 3. Eens op de velden (Once in the fields) Ton van den Berg & Willemien van Asselen. (onbekend/unknown)

4. Midden in de winternacht (In the middle of the winter night) (Instr. trad.) 5. Het lied van de sterren (The song of the stars) (H.Verbeek/J.Stokkermans)

Ik zit bij mijn moeder op schoot en zij zingt: "Schuitje varen, theetje drinken" of was het "slaap, kindje slaap"? Nee, dat was als ik werd toegestopt. Ik weet het ... geloof ik .... het was iets met "hobbel in de weg" en ... "gat in de weg". Bij "gat in de weg" liet ze me op de grond zakken. Zoiets, maar hoe dat liedje verder ging.... ik ben het eigenlijk later nooit meer tegengekomen. Een andere vroege herinnering is veel duidelijker: ik loop, nee, ren de trap af want mama riep net: "Jáááántje! De Bietols op de radio!!!" Wij dansen samen op "Obladie Oblada", luchtgitaar spelend zing ik mee: deddie ennie janno wia wio wee, joddie jaddie jiddie a oe wee... Nòg één: ik zit achter in de tuin in zo'n felgekleurde klapstoel. De zon schijnt en ik sip aan een plastic beker oranje aanmaaklimonade, mijn beentjes bungelen heen en weer en uit de gloednieuwe transistorradio van papa klinkt: "Pennie leen". Ik wist heel goed wat "Bietols" waren: aardige jongens met lang haar, ze woonden in slaapzakken op de Dam en alle mooie liedjes op de radio waren van hen: no milk toedeei, Goser Djek, Haha zet de clown... Sommige grote jongens in Het Jongerenkoor hadden ook lang haar, maar lang niet zo lang als dat van de Bietols.... Iedere zondag onderging ik de angstaanjagende ervaring van het bezoek aan het katholieke huis van God. "Uren" stilzitten en luisteren naar een meneer in een jurk die zonder ophouden op één toon prevelde en soms moest je opstaan en hardop mee murmelen, dat je gezondigd had in woord en gedachte. Ik wist niet precies wat ik daarmee bedoelde, maar het voelde beangstigend. Er was langzame, trieste en soms zelfs verontrustende muziek bij. Die daalde van achteren op je neer. Ik was altijd blij als het afgelopen was. Nee, neem dan Het Jongerenkoor: ééns in de maand of zo. Die waren werkelijk gewèèèèèèèèldig! Een keer bleef ik met mijn vader na de kerk staan kijken en luisteren hoe Het Jongerenkoor voor Kerstmis repeteerde. Ze zongen niet alleen, ze studeerden ook bewegingen in en er was een orkest bij, met échte instrumenten: contrabas cello, klavecimbel, electronisch orgel, drumstel, gitaar, accordeon en bovenal: de dwarsfluit en de saxofoon! De twee mannen die daarop speelden waren verschrikkelijk goed! Je moest ook wel goed zijn om in de kerk te mogen spelen, toch? Wie ook heel goed was en bovendien oogverblindend mooi, was Wilhelmien. Zij was een wezen van een hogere orde, een engel die ik niet durfde aan te kijken. Als zij zong kregen sommige mensen in de kerk tranen in hun ogen, wat dan ook wel weer een beetje eng was.... Pas toen mijn helden vertrokken waren en ik zelf al een tijdje dwarsfluitist bij het jongerenkoor was, hoorde ik dat er kerstmis-opnamen waren uit die tijd. aanvulling: Muzikanten uit de jaren zeventig periode van het katholieke jongerenkoor Vinkeveen: Piet van Zwieten (†) op elektronisch orgel, Harry Kruize op cello, Louis Janmaat op bas, Antoon Janmaat(†) op sax en fagot, Hans Meester op dwarsfluit, Ton van den Berg (†) op gitaar, Peter van Amsterdam op accordeon, Henk van Zwieten (1e helft jaren zeventig) en Emiel Janmaat (2e helft) op drums, Louis Honkoop af en toe op klavecimbel en tevens dirigent. Welkom bij de proloog van het 52 dagen project. Dit is één jaar lang een kleine oase voor verguisde muziekverzamelaars. Een groepstherapie van 52 sessies. In het begin zal ik de behandeling een zetje geven, maar snel zal het moment komen dat één van jullie in het diepe zal moeten springen! Maar wees gerust: niemand zal genezen raken!

---

My first childhood memories: my mother singing nursery rhymes to me before I went to sleep and more clearly: momma yelling "Jaaaaaaanny! The Bee tolls on the radio!". I can see myself rushing down the stairs and dancing with her on the sound of "Obladi oblada". Playing fantasy guitar I sang the lyrics out loud: daddy anny janny wee a wee o way, joddy jaddy jiddy a oo way...
Another one: summer, our back yard, orange lemonade, my feet unable to touch the ground and "Penny Lane" coming from my father's brand new transistor radio. I knew what Bee tolls were: friendly boys with long hair, who lived outside in sleeping bags beneath war-monuments in Amsterdam and all of the good songs on the radio were theirs: no milk today, grocer jack, haha set the clown ... Some of the big boys in The Youth Choir had long hair too, but not nearly as long as the Bee tolls'

Every sunday I went through the horrific experience of catholic mass: staying calm for 'hours' while listening to an old grey man, wearing a long dress, mumbling monotonousley. Every now and then we all had to stand up to mumble along with him, that we had sinned in word and thought. I didn't know exactly what I meant but it was eery. The music was slow, sad and sometimes unsettling, except for once every month, when The Youth Choir rocked the church!
One day my father and I stayed after church, to watch and listen to The Youth Choir rehearsing for Christmas. They had lots of amazing instruments: double bass, cello, guitar, drums, accordeon, harpsichord, electronic organ and my favorites: flute and saxophone. The two men who played those were very good. Well let's face it, you had to be to play in church. Wilhelmien was very good as well. Not only could she sing like an angel, she looked like one. Actually I felt that she was one. When she started singing, some people would get tears in their eyes, which was a bit weird at the same time.
A decade later when my heroes had left the choir and I had become the flute player, I learned that there were christmas recordings from those magic days.

update: musicians in the seventies of the Catholic Youth Choir Vinkeveen: Piet van Zwieten (†) on electronic organ, Harry Kruize on cello, Louis Janmaat on double bass, Antoon Janmaat on sax and bassoon †), Hans Meester on flute, Ton van den Berg (†) on guitar, Peter van Amsterdam on accordeon, Henk van Zwieten (first part seventies) and Emiel Janmaat (second part) on drums, Louis Honkoop, conductor and playing occasional harpsichord.

Welcome to the prologue of my 52 weeks project. This is a small oasis to careless music collectors. 52 sessions of group therapy. I will start the treatment by choosing some subjects for you, but soon there will be a moment when one of you must take the dive!

But don't worry: nobody will get cured!