52 weeks: 2004

15 Be sure to play this record today

Week 15: april 4-10, 2004
Curator: Hans Koert

The card board durium records, as released in the US and Europe were light, unbreakable and not expensive to make. The producers were advertisement agencies and used these little brown card board cards for promotional purposes. Give it a message - make a thousand of them - give it an address sticker and hand it over to the post office !!! But how do you tell the advertiser that these ephemeral Durium records are the best way to promote your product? Well, let the record "talk". Sound Distributors, a Durium successors, sent a "Personal Touch" in 1935 to new potential advertisers.

1. The Personal Touch (An 1935 English advertisment record to promote the benefits of direct mailing, made by and for Sound Distributors)
The size of the records ranges between CD-format up to the normal 25 cm/10 inch proportions; some are even square. The playing time ranges between less then one minute up to 5 minutes.

2. College Humor Magazine - Banks of the Wabash (Advertisement record made for the College Humor Magazine in 1931 by DURIUM (USA))

The College Humor Magazine, which still exists, made this little record as an addition in the cover of a regular Hit of the week record, to promote their magazine. It happened several times that collectors found such an ephemeral product after 75 years in a cover of a "new" Hit of the week.

It is said that during the 1930s every family in the US had its own car; In Europe we had to wait to the late XXth century, but there is no different in the process how to obtain a new car. Advertisements enlarge the benefits of the new models.

Chevrolet, one of the US leading companies, used Durium for several advertisement campaigns. They promoted their 1932 model, made courses for car sellers and a record that should be played in the sales room during the first introduction week of a new model.

New customers were approached with direct mailing, just an address sticker on the reverse without an envelop.

3. THE GREAT AMERICAN VALUE FOR 1932 (Advertisement record made by DURIUM (USA) for Chevrolet to promote the new Chevy 1932)
The English Durium Products (G.B.) Ltd. and her successors Dubrico and Sound Distributors made such ephemeral records for the European market..

4. PLENTY OF TIME FOR PLAY (1935 Advertisement record made for the Norwich Corp. Electricity Department) with the SYDNEY BAYNES ORCHESTRA ( Vocal Refrain by HELEN RAYMOND).

The Plenty of Time for Play record was released to promote the benefits of electricity. It gave house wifes plenty of time to do other things, if we may believe this tiny card board record.

5. Nino già t'aspetta (1934 Advertisement record made for Fiat to promote the new Fiat 508)

At the end a rare Italian advertisement record made in Slough (GB) that wanted you to purchase their new car model.

Download all music files at archive.org

12. Flautobio 2: het Alkwin Kombo

Week : 12
Curator: Jan Turkenburg

Van 1980 tot 1984 was ik lid van Het Kombo. Dat was de naam van het ongeveer 20 koppen tellende schoolorkest, van Het Alkwin Kollege in Uithoorn, dat inderdaad ooit als klein combo was begonnen. We speelden onder de enthousiaste leiding van natuurkundedocent en toetsenvirtuoos Frans Pick Jr.,

die ook nagenoeg alle arrangementen zelf maakte (waar wij vervolgens vrolijk onze eigen draai aan gaven) op school(thema)feesten, koffieconcerten, kerkdiensten in de gymzaal, lustrumfeesten, liefdadigheidsdagen en soms zomaar op vrijdagmiddag in de gang. De middelbare school was wegens depressieve klachten voor mij toen niet echt leuk, maar de repetities van Het Kombo vormden samen met de redactievergaderingen van Het Krant (de schoolkrant) kleine oases in de tijd.

From 1980 till 1984 I was a member of "Het Kombo". It was the name of the about twenty head strong schoolband of Het Alkwin Kollege in Uithoorn, a schoolcommunity of several types of secundary schools. We played at several theme parties, coffee concerts, school anniverseries, at church services (at the gym) at musicals and charity days. We were conducted and accompanied by the enthousiastic keyboard virtuoso and science teacher Frans Pick

Jr. who also made most of the arrangements himself (which we allways cheerfully interpreted our own way). Although my time at secundary school was not pleasant due to a depressive syndrom, the rehearsels and performances of Het Kombo as well as the editorial meetings of the school newspaper were oasis' in time to me.

11. De Chinees doet veel meer met vlees

Week : 11

Curator: Marcel van der Wulp

Subject: De Chinees doet veel meer met vlees

(The Chinese does a lot more with meat)

De Chinees doet veel meer met vlees

Adam Curry maakte zichzelf vorig jaar belachelijk toen hij na een langdurig verblijf in de Verenigde Staten in een TV-interview meldde dat hij soms van die typisch hollandse dingen gemist had zoals een broodje shoarma. Shoarma is niet Nederlands, maar iedere stad heeft wel verschillende shoarmatentjes. Chinese restaurants vind je naast in de stad ook in veel dorpen. In de jaren zeventig was "de chinees" een van de eerste uitheemse restaurants die ons land veroverde. Het eten dat wij daar bestelden en nog steeds bestellen, meer om af te halen dan om ter plekke te dineren, was meestal echter Indonesisch en dan nog wel met een behoorlijk hollands tintje: Nasi Goreng, niet zo scherp met veel satehsaus erdoor geprakt, een gebakken eitje en een pilsje. In dat licht moeten we ook deze onbegrijpelijke LP zien, die behalve de tekst van het eerste liedje niets met chinees eten te maken heeft. Dit is een typisch nederlands cultuurproduct. Deze liedjes zijn vast nog weleens op onze lokale etherpiraten te horen.

The Chinese does a lot more with meat.

The american/dutch DJ Adam Curry made a fool out of himself last year. Coming back from a long visit to the States he said in a TV-interview that he had especially missed those "typical dutch things like shoarma bread".
Of course shoarma isn't dutch, but there's no city in Holland without several shoarma snackbars. Chinese restaurants however are the only foreign kind of restaurant that can be found in most villages as well. They were first foreign restaurants to conquer The Netherlands in the late sixties, early seventies. Most dutch people didn't eat chinese food there, no they didn't eat there at all. It became take-aways for mainly Indonesian food. Ehm, with a slight dutch touch: Nasi Goreng, not too spicy, with fried eggs lots of sateh sauce and beer.
This album has more than a slight dutch touch. Apart from the lyrics of the first song (The Chinese does a lot more with meat), there's nothing Chinese about it. In fact this is a typical example of dutch folk culture. Although the sound of this particular record is typically 1970, these are the kind of songs local dutch radio pirates play, because the genre hardly gets any attention on the public radio.

10. THE SELF CHANGING RECORD

Week 10: feb 29 - mar 6, 2004
Curator: Hans Koert

In Jan. 1998 Peter Tanner, record collector, ordered my “Durium (GB) Discography”. For the first time all European Durium records were listed. I read your book on Saturday morning and again that night, he told me later. Then I found the address of the Durium factory in Slough, and because I had nothing to do I took my car and because there is not much traffic on Sunday I drove to Slough and found the street and the number. And there it was. The roof was new, but the walls were still there. Unfortunally it was dark inside and there was nobody who could show me the building.

April 1932 the production of large amounts of card board records started in Slough, a suburb or London. Like its American parent company they started a weekly series with popular dance music. The American firm broke up in the summer of 1932, but the card board record survived in Europe.

1. IMP (=DURIUM DANCE ENSEMBLE) – WHEN THE CIRCUS COMES TO TOWN

FOX TROT – Recorded London, Apr. 1932 (durium GE-10)
The introduction of the record was well prepared. Not only in England, also on the continent. This Dutch “gratis proefplaat” (= free sample) was made by an English orchestra with an announcement in Dutch, spoken by an Englishman (some sources say it was Lew Stone himself) with an accent, that makes us smile nowadays. Unfortunately no Dutch records were made, only a series of language courses for the Dutch with the NOROPA label.

2. no band name HAAR HARMONIKASSEN I LANDSBYEN GAAR VALS DAN FOLKE MART FRYBERG

VALS DAN FOLKE MART FRYBERG – Recorded in London, summer 1933. (SUPER durium SC-133)
The English factory in Slough made records for Italy, France, Germany and Scandinavia. This is a Swedish one, released as a SUPER durium in a weekly magazine-like cover (Veckans Skiva)

3. ORCHESTRE – MUSETTE P. DUREL – CHANTEE PAR ANDRÉ PASDOC ET GINA MAREZE – AU BORD DE L’EAU
SCOTTO-CHARLYS: Recorded in Paris, c 1934 – 1935 (SEFONO 6051)
In France they didn’t want foreign labels, so Durium (and Hit of the week) were issued by the Société D’Editions Phonographiques as SEFONO. When the English firm stopped in 1934, SEFONO’s continued in France the local market, like this musette.

4. CANTA MISCEL RADIORCHESTRA (sic) DURIUM DI LONDRA DIR. DAL Mº. MANTOVANI – ERA AI BAGNI …..

(BORELLA MASCHERONI) CANZONE ONE STEP ED. CARISCH – Recorded in London, summer 1933. (SUPER durium T-114)
A special find was made some years ago. A series of early unknown Mantovani recordings were discovered. No violins yet, but straight dance tunes being popular in those days.
The factory in Slough stopped producing music records around 1934 but in Milan and Copenhagen small factories survived for the local market. Card board durium records were made up to the late 1930s, although a mysterious post war card board durium record has been found, so new investigation have to be made !!
In Slough they made advertisement records up to 1936, a subject I’ll love to tell you more about later.

9. Alice Reinert

Week 09: 22 - 29 februari 2004
Curator: Magnus Sandberg
Subject: Alice Reinert

1. The aged (english)

2. Winter time (penna dutch)

3. Sweet sixteen

4. One sided love affair

5. Winter time (english)

6. Just two

7. The aged (penna dutch)

8. A very special birthday

9. My darling daughter.

10. Teenage love song

11. Pennsylvania Dutch boy

"From out of the Penna. Dutch country comes Alice the Queen of the Funnel cakes, singing some of her songs that she wrote while making her famous funnel cakes at fairs, carnivals, festivals and shopping centers etc. Her funnel cakes are still a family run business, the batter is mixed by hand as it is used and only fresh milk, eggs, flour, etc. is used (No) premixes are used. So get the touch of the Dutch. Just as her cakes are the originals, so are her songs."

Alice is Pennsylvania Dutch. Her ancestors weren't from The Netherlands but they came from German speaking areas in the 18th century to settle down in Pennsylvania. More information: http://midatlantic.rootsweb.com/padutch/

Alice heeft een kraam met "funnel cakes", letterlijk vertaald: trechtercakes. Tijdens het bakken, zingt zij haar eigen liedjes. Het beslag wordt met de hand geklopt en er worden alleen verse melk, eieren, bloem, etc. gebruikt. Haar liedjes zijn nèt zo puur.

Alice is Pennsylvania Dutch; nee, niet van Hollandsche voorouders, maar afstammend van duitstalige immigranten uit de 18e eeuw die zich aanvankelijk in Pennsylvania vestigden. Meer informatie: http://midatlantic.rootsweb.com/padutch/

8. Tom Yates

Week 08: 15 - 22 februari 2004
Curator: Jan Turkenburg
Subject: Tom Yates - Dear Life (Remixes, roughs and regenerations 1972-1988)

1. Dear life

2. A dream of John Ball (The Peasants' revolt)

3. Brutal and cruel

4. A walk in other shoes

5. Wildtrack

6. Life ahead

Een van de vele zangers die in de jaren 80 regelmatig optraden in De Muziekdoos in Antwerpen. Het gerucht ging dat hij ooit in Magna Carta had gespeeld. Peter gaf me deze cassette. Hij had veel van Yates geleerd. Zijn commentaar op mijn liedje waarin ik rouwde om mijn overleden kat: "Dit noemt Tom een 'masturbatie-tekst'. Je koestert je verdriet. Dat soort dingen hou je voor jezelf òf je pakt het subtieler aan, zoals in 'A walk in other shoes': wil je eens in andermans schoenen staan, probeer de mijne maar!"
Niemand wilde in Tom Yates' schoenen staan. Hij liep moeilijk, altijd met een of twee krukken: polio, meen ik. Hij was toen zeer religieus en leefde met zijn vriendin Sonja een leven zonder luxe. Ontroerende eenvoud was ook wat mensen in zijn liedjes aansprak. Deze opnamen met backing vocals en toegevoegde instrumenten vielen ook niet bij iedereen in de smaak. Tom was gekwetst door enkele reacties en trok zich een tijdje terug.
Later leerde ik hem kennen toen hij samen met andere oude straatmuziekvrienden in mijn achtertuin kwam kamperen toen ik nabij Malmédy woonde. Toen ik deze tape ter sprake bracht begon hij snel ergens anders over. 's Avond zong hij weer zijn mooie simpele liedjes voor ons. Nieuwe dit keer. Erg stom dat ik dat toen niet heb opgenomen.

One of the regular singers at De Muziekdoos in Antwerp, Belgium in the 80-ies was Tom Yates. The rumour went that he had played in Magna Carta once. Peter gave me this tape. He had learned a lot from Yates. His comment on a song of mine in which I mourned about my deceased cat: "This is what Tom calls 'masturbation lyrics'. You cherish your sadness. You ought to keep those things to yourself or you must choose a more subtile approach, like in 'A walk in other shoes': wanna walk in other shoes? try mine!"

Well, one wouldn't really like to walk in Tom's shoes, because he had special shoes and walked with crutches: polio I think. He was a religious man at that time, who lived a simple live without luxury together with his girlfriend Sonja. It was the touching simplicity which people adored in his songs. Not everybody liked these recordings with backing vocals and additional instruments. Tom seemed hurt by some of the responses and didn't perform for a while.
Later after I had moved to a little place near Malmédy I met him when Sonja and he camped in my backyard with a few other old friends. When I asked him about this tape he changed subject very quickly. That night he sang sweet songs again, new ones. Very stupid of me not to record that.

7. Dy-skilz, Spittbewijs

Week 07: 8 februari - 15 februari 2004
Curator: Robert de Reu

1. Levensles tekst
(Tekst: Robert de Reu / Beat: Bram Den Dunne)

2. Als we het niet weten dan...
Tekst Pascal Hilwers
gebaseerd op rockmuziek
Beat: Robert de Rue en Owen Brinkert

3. Ditjes en datjes
Tekst: Robert de Reu Beat Owen Brinkert

4. Skater
Tekst: Reinier Thijsen Beat: Owen Brinkert

Leadzanger: Robert de Rue
2e stem: Tim Blok
MC + beatcreator: Owen Brinkert
Opgenomen in Studio R10
Mixed door Marc Koller

Optreden van de Dy-Skilz
Uit een CKV-verslag:
Op bevrijdingsdag 2003 ben ik naar een optreden van Dy-Skilz geweest. Die groep bestaat uit twee beginnende Nederlandse rappers van allebei ongeveer 15 jaar, maar ze zijn wel populair. Ze traden op op het Assendorperplein. Het stond helemaal vol. Volgens de Stentor (voorheen: Zwolsche Courant, red: Splogman) waren er enkele honderden toeschouwers. Er waren ook mensen met spandoeken.
Performance of Dy-Skilz
From a school report:
On Liberation Day I've been to a performance of Dy-Skilz.The group consists of two beginning dutch rappers, both of whom are 15 years of age, but they sure are popular. They performed on the Assendorper square. It was filled. According to De Stentor (Splogman: local news paper Zwolle) there were a few hundred people. There were even people with banners.

Ze kunnen wel goed rappen, maar af en toe kun je wel merken dat ze het nog niet zo lang doen. Vooral bij Tags, hij is eigenlijk verlegen. Maar ik vind het knap van hem dat hij toch voor zo'n groot publiek op durft te treden. O.B. licious, de dj van de Dy-Skilz heeft de beat gemaakt. De tekst was ook goed. Er zat een verhaal in. Ze zeiden dat ze die helemaal zelf hadden verzonnen. Dat vind ik wel goed want het klonk erg professioneel: er zat herhaling, afwisseling, meerstemmig, solo's en refreinen in.

Their rap's pretty good, but sometimes you can see that they aren't doing this very long yet. Especially Tags, in fact he's shy. But I find it good that he has the courage to perform for such a big audience. O.B. licious, the DJ of Dy-Skilz has made the beat The lyrics were good too. There was a story in it. They said that they had made them all by themselves. I think that's rather good because it sounded very professional: there was repetition, variation, multiple part-singing, solos and choruses.

Robie:
Zijn echte naam is Robert de Reu uit Zwolle. Hij zit in de derde klas van het Thomas à Kempis College, lokatie Noord op gemengd-theoretisch niveau. Hij wil iets doen in de sport maar als hij professioneel rapper kan worden wordt hij dat.

Tags:
Tags betekende vroeger 'schuilnaam'. Zijn echte naam is Tim Blok uit Zwolle. Hij zit in de vierde klas van het Thomas à Kempis College, lokatie Noord op gemengd/theoretisch niveau. Hij wil iets doen met sport. Maar als hij professioneel rapper kan worden wordt hij dat. Hij heeft een vriendin, Angel.

Robie:
His real name is Robert de Reu from Zwolle. He's in the third class on mixed-theoretical level of the Thomas à Kempis College, location North. He wants to become something in sports, but if he will have the opportunity to become a professional rapper he will.

Tags:
Tags is an old word for 'nickname'. His real name is Tim Blok from Zwolle. He's in the fourth class on mixed-theoretical level of the Thomas à Kempis College, location North. He wants to become something in sports, but if he will have the opportunity to become a professional rapper he will. He has a girlfriend named Angel.

Ze kennen elkaar al zeven jaar en de laatste drie jaar zijn ze begonnen met rappen.
Owen Brinkert fikst de beats en is de producer en opnametechnicus. Het drietal is samen gaan werken, nadat Owen de andere twee had uitgenodigd in zijn studio om eens naar wat oude opnamen te komen luisteren.

They know each other for seven years now and in the past three years they started to rap.
Owen fixes the beats. He's also the producer and sound engineer of the three. They decided to form a group after Owen had invited the other two to his recording studio to have a listen to some of his old works.

Owen

Interview met Robert en Tim

Waarom zijn jullie begonnen met rappen?
We waren allebei eerst skater. Robert op skates en Tim op skateboard, maar Robert brak zijn arm met het skaten en had het lef niet meer om op de skatebaan te stappen. Tim was toen ook gestopt. Toen hoorden we over de Kunstbende via Roberts moeder en zijn we begonnen met schrijven en rappen.

Hoe zijn jullie begonnen?
We zijn een keer een rap gaan schrijven. Later zagen we een poster van een wedstrijd in Odeon. Daar hebben we ons voor ingeschreven, en toen vroegen ze ons meteen om ook op bevrijdingsdag en koninginnedag op te treden, en dat voorstel hebben we aangenomen.

Wat willen jullie vertellen met jullie muziek?
We willen mensen gewoon laten genieten van onze muziek en we schrijven tegelijkertijd over het leven, zoals gevoelens en wat er allemaal in de wereld gebeurt.

Welk gevoel kregen jullie bij jullie eerste het optreden?
Heel spannend en leuk. Van te voren waren we erg zenuwachtig, maar toen we eenmaal waren begonnen gingen we er helemaal in op.

Waarom Dy-Skilz?
Staat voor 'dode vaardigheden' alleen in onze taal opgeschreven. En we vonden het ook een vette naam. We hebben er niet echt een goede reden voor.

Hoe is de muziek bedoeld?
Puur amusement en luisterplezier, we willen niet vertellen wat we eigenlijk vinden, dat moeten mensen zelf maar weten.

Interview with Robert and Tim
Why did you start rapping?

We were both skaters first. Robert on skates and Tim on skateboard, but Robert broke his arm during skating and he didn't have the courage anymore to step on to the skate track. Tim stopped as well. Then we heard about Kunstbende (Splogman: art competition for students) from Robert's mother and we began to write and rap.

How did you start?
We went to write a rap one day. Later we saw a poster for a competition in Odeon. We subscribed to that, and then they asked us to play at Liberation Day and Queens Day too, and we agreed.

What do you want to tell the people?
We just want to let people enjoy our music and at the same time we write about live, such as feelings and all the things that happen in the world.

How did you feel during your first performance?
Very exciting and fun. We were nervous at first but once we had started we completely we went into it completely.

Why Dy-Skilz?
It stands for 'dead skills' but written down in our own language. We just thought it was a cool name. We don't really have a good reason for it.

How is your music meant?
Pure amusement and listening fun. We don't want to explain our actual opinions, people will have to think for themselves.

(translation: splogman)

6. Alles op één plaat

Week 6: 1 februari - 8 februari 2004
Curator: Jan Turkenburg

kant1
1. It's in the air 2. A.V.R.O. Kinderkoor Jacob Hamel - alles op één kaart 3. Mieke Telkamp - Warum sind die Männer 4. Rijk de Gooyer - Marinet 5. Teddy en Henk Scholten - Zeg, zou je blij zijn met een Ton 6. "De Zaaiers" o.l.v. Jos Cleber/A.V.R.O. Theaterorkest o.l.v. Gerard van Krevelen/Ensemble Harry Groot/Tom Erich en zijn Foyer Ensemble/Jos Cleber en zijn Cosmopolitainorkest - Margie-Vergeet mij niet-Can I canoe you up the river - When I take my sugar to tea

kant2
1. Willy Alberti - Ti dirò 2. Christine Spierenburg - Venetië 3. Rens van Dorth - Het geeft niet wat je zingt 4. "De Zaaiers" o.l.v. Jos Cleber/Ensemble Harry de Groot/ Jos Cleber en zijn Cosmopolitainorkest - J'ai rendez-vous avec vous - Sous les ponts de Paris - Paris Canaille - How dýa like your eggs in the morning 5. Alles op één kaart

Deze LP blijkt niet zoals ik eerst meldde van eind jaren veertig en ook niet uit 1956 zoals een e-mail Henk Zwartenkot meldt: De plaat is zeker niet van 1956 maar van 1959 en werd op donderdagmiddag 9 (of 8) april 1959 gepresenteerd in Hotel Hof van Holland. (artikel in Disco Discussies mei met foto). De datum in de Rita Reys discografie is dus niet correct. Er was ook een AVROradiospel wat van 27-01-59 gedurende 15 weken werd gespeeld. Wat Rita Reys betreft op die LP. Ik ben juist heel erg op zoek naar de juiste uitzenddatum van die AVRO radio uitzending met het Cosmopolitain orkest o.l.v. Jos Cleber. Het was vermoedelijk begin 1958 of iets later. Ze zong That old black magic Graag hoor ik iets als iemand er meer van weet of mij in die goede richting kan sturen. Henk

Wie meer informatie over deze plaat en dit goede doel heeft nodig ik nog steeds van harte uit om dat te mailen, want er komen tot nu toe steeds nieuwe feiten naar boven. De aktie "alles op één kaart" was kennelijk soort kansspel voor het goede doel, zoals we er nu velen kennen. In dit geval was het een gezamenlijke aktie van verschillende organisaties van jeugdvakanties voor kinderen die moesten aansterken. In het lied dat het kinderkoor Jacob Hamel zingt wordt dan ook gesproken van: "een gezonde jeugd is alles waard". De rol van deze LP hierin is mij tot nu toe niet geheel duidelijk. Was het één van de prijzen? Ook hierin moet ik u het antwoord schuldig blijven. Hoewel kinderherstellingsoorden er al vanaf de jaren twintig waren, was het volgens mijn moeder met name in de jaren na de tweede wereldoorlog dat kinderen moesten aansterken op dit soort vakanties.

Even heb ik overwogen om losse tracks te maken van dit document, maar dan had u niet het zeer typische verschijnsel kunnen waarnemen, dat ik al op meer nederlandse producties ben tegengekomen: het aan elkaar verbinden van de stukken met "ingeblikt applaus". Ik heb mij beperkt tot de muziek op deze plaat en de twee komische stukjes van respectievelijk Alexander Pola en Peter Piekos op kant één en Conny Stuart, Ko van Dijk, Johan Kaart en Joop Doderer op kant twee zijn eruit gesneden. Ook de bijdrage van Rita Reys moest het ontgelden, om de simpele reden dat ik niet zo'n liefhebber van haar stemgeluid ben (om het maar vriendelijk uit te drukken, maar op dat punt blijken enkele bezoekers van deze site het niet met mij eens te zijn ...).

This LP is not from the late 1940's as I stated earlier and appaerently not from 1956 too. According to Henk Zwartenkot the album was officially released on april 8 or 9 1959.

This record was part of a fund raising game called "alles op één kaart", (like the hazard-game, "everything on one card") which ran on dutch radio for 15 weeks from january 27 on. It was organised by several funds for youth health holiday centers. Those appeared in The Netherlands in the early twenties, but according to my mother it was particulary round 1948 that a lot of children had to go to such places to regain strength. That's what made me believe that the release date was much earlier.

For a while I considered cutting the album into seperate tracks, but then you wouldn't have experienced a phenomenon I have encountered on several old dutch records: connecting tracks with "canned applause"
I've cut out all the non-musical bits. The comical scene of Alexander Pola and Peter Piekos on side 1 and the radioplay of Conny Stuart, Ko van Dijk, Johan Kaart and Joop Doderer on side b are therefor not included. Rita Reys' contribution has also been removed, because I don't like her singing very much (to put it mildly, but some of you appaerently disagree with me here).

5. Puzzelstukken

25 januari - 1 februari 2004
Curator: Jan Turkenburg

52 weeks 05 totaal by Splogman´S World on Mixcloud

1. Peter Live in De Muziekdoos 9 april 1988 - Message in a bottle

Eerst iets over degene die mij de cassette met "Puzzelstukken" bezorgde: Peter G., in 1988 net als ik straatmuzikant in Antwerpen. Peter was één van de enkele mede-'buskers' die weleens bij mij logeerden op de etage die ik een half jaar aan de Scheldestraat huurde. Hij was een straatarme doch zeer fatsoenlijke collega, die tenminste niet 's nachts je trappenhuis onderkotste. Een bekwaam en flexibel muzikant, met een groot repertoire als zanger-gitarist. Voornamelijk was hij echter bekend om zijn vertolking van het Sting/The Police repertoire. Hij was verrukt van mijn beginnende muziekverzameling en de opname-spullen waar hij graag gebruik van maakte. Hij bracht ook weleens bijzondere cassettebandjes voor me mee. Enkelen daarvan heb ik nog en "Puzzelstukken" is de eerste van de twee die ik in dit project wil belichten. Het eerste wat je hoort is echter een walkman-opname van de eerste keer dat ik Peter zag en hoorde optreden op het open podium van Café De Muziekdoos. De opname-walkman stond op de bar...

1. Peter Live at De Muziekdoos Antwerp, april 9 1988 - Message in a bottle
First of all, I would like to tell you something about the person who gave me the cassette with "Puzzelstukken": Peter G. In 1988 he was a street musician in Antwerp, Belgium, just like yours truly. Peter was one of the few fellow buskers who used to sleep every now and then at my place, a cheap appartment at the second floor of a house in the Scheldestraat. He was a very poor but also very decent young man, who at least did not vomit on your stairs in the middle of the night. A clever and versatile singer guitarist with a large repertoire, but mainly known in Antwerp as the singer of Sting/Police- songs. He admired my beginning music collection on tapes and vinyl and he also liked to use my primitive recording equipment. Sometimes he brought along cassettes for me with recordings of local artists. He let me keep some of those tapes. "Puzzelstukken" is the first of two that I want to pay attention to in this project. But not before I've let you hear the music of Peter, live at De Muziekdoos (=musicbox) at the first night I saw him perform.

2. Wouter Smekers - Puzzelstukken

Eigenlijk weet ik van deze opname en de componist/uitvoerder zeer weinig. Het klinkt als een poging tot kruisbestuiving van de stijlen van Philip Glass en Mike Oldfield. Wat ik mij herinner is dat dit een kennis van Peter was, die aan het conservatorium van Antwerpen studeerde, maar dat laatste weet ik niet zeker.
De titel van het stuk sloeg volgens Peter op de manier waarop het stuk is opgenomen. Smekers heeft geprobeerd de suggestie te wekken van een dwarsfluitist die nooit ademhaalt. Tegenwoordig is dat met de computer een koud kunstje, maar hier had de componist slechts de beschikking over een 4 sporen-recorder. Nadat hij gitaar en piano had opgenomen, speelde hij de fluitpartij in met "gaten" erin. Deze vulde hij bij de volgende opname weer in. Ondanks een paar onvolkomenheden, maken deze klanken na al die jaren nog steeds indruk op me. Natuurlijk heb ik geprobeerd de naam Wouter Smeekers op internet te vinden, echter zonder resultaat. Misschien dat een van de vlaamse bezoekers ons verder kan helpen. Ik ben benieuwd wat er van zowel Peter als Wouter is geworden.

update januari 2014: een online zoektochtje levert inmiddels wel enkele hits op. Smekens is in ieder geval vindbaar: http://www.musicianspage.com/musicians/3659/. De compositie Puzzelstukken, wordt zelfs genoemd in de biografie van gitarist Jan Wouters . Wie weet is hij het die we hierboven horen.

2. Wouter Smekers - Puzzelstukken
In fact I don't know very much about this piece or it's composer/performer. It sounds to me as a attempt to make a cross-over between the styles of Philip Glass and Mike Oldfield. I remember it was a friend of Peter, who studied at Antwerp's "Conservatorium" (music academy), but I'm not sure.
What I do remember clearly is why it was called: "puzzelstukken" (=jigsaw pieces). Peter told me the title was about the way the piece was constructed and recorded. Wouter Smeekers had tried to create the illusion of a flute-player who didn't need any breath. Today this can be achieved easily with computers, but Smeekers only had a four track tape recorder: after he had recorded keyboard and guitar he played the flute-part "with gabs" in it. On the fourth track he had filled in those blanc spaces, which made it sound like a perpetual motion. In spite of some minor imperfections it somehow still impresses me, but the first thing you hear is Peter playing De Muziekdoos in Antwerp. I've tried to find Wouter Smeekers and Peter G. on the internet, but with no result. Maybe one of the Belgian visitors can help me a bit with this. I'm very curious what has become of both of them.

update januari 2014: at least we can find something about Smekens nowadays: http://www.musicianspage.com/musicians/3659/ "Puzzelstukken" is mentioned in the biografy of Jan Wouters, guitar player . Maybe he's even the one playing guitar in our recording...

4. Durium (1) hit of the week

18-25 januari 2004
Curator: Hans Koert († 4 sept. 2014)

HIT OF THE WEEK HOOREN IS HIT OF THE WEEK KOOPEN !! 1. Don Voorhees Orchestra- Tip toe through the tulips with me Fox-Trot Dubin Burke (opgenomen New York City December 1929) (HIT OF THE WEEK 1019) with Fred "Fuzzy" Farrar tp, (Red Nichols tp), Bill Trone tb-mell, Charlie Butterfield tb, Joe Tarto tu, unknown male vocal

Soms ontstaan goede ideeën bij toeval. Eind jaren twintig van de vorige eeuw vonden een paar reclamejongens in New York City een gat in de markt. Hun idee doet nu in 2004 nog steeds modern aan en wordt nog steeds toegepast. Elke donderdag brachten ze een goedkope grammofoonplaat op de markt met de laatste "hits van de week" en verkochten die, exclusief in de krantenkiosk. Voor 15 dollar cent, 20% van de prijs van een normale breekbare "bakelieten" plaat, kreeg je een lichte buigzame kartonnen plaat, aan één kant bespeelbaar, maar dankzij nieuwe "micro-grooves" wèl met tweemaal zoveel muziek. Er werden er zo'n 350.000 van gemaakt per week, omzetten waar anno 2004 menig artiest jaloers op zou zijn. Van deze "Hit of the week" platen werden er in Amerika in totaal zo'n 130 uitgebracht, die bijna allemaal na een half jaar voor 1 gulden ook in Nederland te koop waren.

HIT OF THE WEEK 1019) with Fred "Fuzzy" Farrar tp, (Red Nichols tp), Bill Trone tb-mell, Charlie Butterfield tb, Joe Tarto tu, unknown male vocal
During the late 1920s a few advertisement boys in New York City launch a new idea. An idea that still looks modern in 2004. Every week, on Tuesday, a new Hit of the week was sold in the newspaper stands of the city. For US $ 0.15, twenty percent of the price of an ordinary shellac record, you got a light flexible card board record, playable on one side, but thanks to the so-called "micro-grooves", with twice the playing time of an ordinary record. About 350,000 records a week were produced; a number, that would put every artist's nose out of joint; even nowadays. About 130 so-called Hit of the week records were sold in the US. In Holland they had to wait for some months, before these records were sold for one guilder.

2. Freddie's radio orchestra - It's the girl {Ella es} Fox Trot Oppenheim Baer (Recorded New York City Aug. 1931) (HIT OF THE WEEK K1) with ? Tommy Gott tp, Bunny Berigan tp, Tommy Dorsey tb, Charlie Butterfield tb, Elmer Feldkamp cl as vo, ? Tony Parenti cl as, Cornell Smelser acc, Joe Venuti v, ? Walter Gross p or Freddie Rich p, Eddie Lang g, Joe Tarto or Hank Stern tu.

De bands, die de opnamen maakten, waren studio orkesten, bestaande uit muzikanten, die op dat moment voorhanden waren. Veel beroemde jazzmusici waren blij met zo'n snelle schnabbel. Studio in - bladmuziek eenmaal doorspelen en plaat opnemen. Binnen anderhalf uur weer buiten en contante betaling. De arrangementen kwamen vaak gewoon rechtstreeks van de gangbare partituren, gebaseerd op een lengte van drie minuten, de lengte van een gemiddelde grammofoonplaat. Hoe vul je dan een vijf minutenplaat? De oplossingen waren geniaal: gewoon alles twee keer achter elkaar, soms één keer met zang en één keer zonder of een extra kort populair deuntje, waarover geen rechten betaald hoefden te worden, zoals in het volgende nummer het geval is met "Good Night Ladies".

{Ella es} Fox Trot Oppenheim Baer (Recorded New York City Aug. 1931) (HIT OF THE WEEK K1) with ? Tommy Gott tp, Bunny Berigan tp, Tommy Dorsey tb, Charlie Butterfield tb, Elmer Feldkamp cl as vo, ? Tony Parenti cl as, Cornell Smelser acc, Joe Venuti v, ? Walter Gross p or Freddie Rich p, Eddie Lang g, Joe Tarto or Hank Stern tu.
The bands, that made the recordings, were studio bands, full of musicians that were in for ready money. Many now wellknown musicians were glad to make some money - no rehearsals, just playing the notes one time and record it. Just one-and-a-half hour work and ready money. Stock arrangements were used as published, mostly with a length of an ordinary record, a three minutes playing time. What to do with a five minutes record? The solution was very simple; just play the song two times (one time with a vocal and one time in an instrumental version) or give a little extra tune, free of copyrights, like "Good Night Ladies" in the next sample.

3.Nick Lucas and his troubadours - All of me
4. Nick Lucas and his troubadours - Goodnight Ladies

(Recorded New York City, januari 1932) (HIT OF THE WEEK A4B1) met o.a. Eddie Lang g, Nick Lucas ? g vo.

Eigenlijk waren de uitgevers van de Hit of the week reclamejongens en dus gebruikten ze het medium ook voor talloze advertentieplaatjes. Hierover in een andere week meer. Na een jaar was het nieuwtje er af en gingen andere platen maatschappijen ook goedkope platen maken. Er verschenen artiesten foto's op de achterkant of er werden mini grammofoonplaatjes verkocht of gratis weggegeven om de verkoop te stimuleren. Ook werden er twee hele nummers op één kant geperst.

(Recorded New York City, januari 1932) (HIT OF THE WEEK A4B1) met o.a. Eddie Lang g, Nick Lucas ? g vo.
The publisher of the cardboard Durium record was an advertisement agency, so they used this unbreakable record for advertisement purposes too. This part of the story will follow later. In its second year the sales figures lowered and other record companies made cheap records too. To raise the sales figures Durium started to print publicity pictures on the back side of the record and they gave little records, Durium Juniors, for free. Even two complete tunes (later in Europe they called this "The self-changing record") were not enough to save the firm.

5. Bolero-Son (Grupo Canario) - ANGEL DE MI QUERER
Ungrateful Manuel Gimenez(Recorded New York City, c Aug-Oct 1932) (DURIUM DISCO 5011)

Durium probeerde d.m.v. export en platen voor andere bevolkingsgroepen andere markten aan te boren; zoals die van de grote groep Spaans sprekenden. In de zomer van 1932 ging de Durium Products Inc. failliet en de enorme voorraden werden met containers vol naar Europa verscheept. In Engeland namen ze in 1932 het stokje over en vanaf april 1932 werden er vanuit een studio bij London wekelijks durium platen uitgebracht voor de Europese markt. Over de reclameplaatjes en de verovering van Europa later meer.

Ungrateful Manuel Gimenez(Recorded New York City, c Aug-Oct 1932) (DURIUM DISCO 5011)
Durium started to make records for export and series for the Latin-American market, hoping to prevent the ship from sinking. In the summer of 1932 the firm failed and the large stocks were sold and shipped to Europe. In England an advertisement agency founded the Durium Products (GB) Ltd. with a factory in Slough, in Greater London. Like its US precursor they published a weekly Durium card board record. About the conquest of Europe I'll tell you another time.

Hans Koert
Auteur en uitgever van "The Hit of the week Discography"6+-edition p.o.d. (2004)

Update mei 2004:

John R.T. Davies 1927 - 2004 this short e-mail to let you know that Ristic died this morning, 25th May just before 8 am. He had a wonderful party for Jo's wedding and to celebrate our 50 years together on the 9th May which has become a sort of advance wake. I think he had really been holding the cancer at bay to be there and play with the band and by this weekend he was really tired and in a lot of pain so the medication had to be raised and some stuff to keep him calm added. Jo and Jess and I were with him. We just want a quiet funeral and I would like to thank all of you who have e-mailed and written over the past month or so for the wonderful things you have said about him - all of which I know are true - he was a great friend as well as a great husband and father. love to you all, Sue Davies
A great man past away.Although I never met him personally I remember him from the few contacts we had, first by letter, later by email. I remember that he bought my "Hit of the week Discography" 4th edition somewhere in the late 1990s and I wondered why HE wanted my discography. I sent him the book and a few days later I got a few lines reading that he couldn't find any of the Hit of the weeks recordings in my book he had haphazard from his collection. First I felt very disappointed, but after a good night's rest I asked him what records he couldn't find. He wrote me back that he couldn't find ANY Hit of the week record in my book.
I told him that he must have made a joke. He answered and taught me that he thought that a good discography should be a description of the text to the letter as it appears on the record label should be entered in a good discography, even with all the "slips of the pen" With this opinion I understood that he couldn't find any record from his collection in books like Rust's discographies too. I told him that and he agreed and told me that he hadn't found any discography up to now that had listed his discs in a correct way. He promised me to check my complete book and I told my wife, that I expected to hear never from him again.
Ten days later the post man brought me a packet, with my discography, with hundreds of additions and remarks on every page written with a sharp pencil in a small lettering. Can you imagine how happy I was with these additions made by the master himself.

Thanks John !!

I'll keep the discography with your additions as a great treasure. The deepest and most sincere condolences go to his wife Sue, and all their family in this most grievous loss.

Hans Koert

Update januari 2015:

Kortgeleden ontving ik van zijn vrouw Corrie per e-mail het droevige bericht dat Hans zelf ook niet meer onder ons is. Op 4 september 2014 bezweek hij aan de gevolgen van longkanker. Hij is begraven in zijn geboortedorp, Hoedekenskerke. (Zuid-Beveland). Zijn unieke en met zorg gemaakte bijdragen aan deze 52 weken en aan Vreemde Geluiden gaven de projecten extra glans en betekenis. Op vrijdag 4 mei 2007, werd ik samen met mijn echtgenote bij het echtpaar Koert gastvrij ontvangen. Hans haalde en bracht ons van en naar het treinstation, waarbij hij speciaal omreed om ons trots 'zijn' Zeeland te tonen. Een hele bijzondere man die veel te jong is overleden.

A few weeks ago I recieved and e-mail from his wife Corrie, that Hans too is no longer among us. On september 2014 he died from long cancer. Without his contributions 52weeks and Vreemde Geluiden wouldn't have been the same. I will always remember the day in 2007 we finally met in person. He was so proud to show me and my wife his birth provence Zeeland and his music collection. A very special man who passed away far too young.

3. Blue finger cops

11-18 januari 2004

Curator: Daniëlle Bult

52 weeks 03 blue finger cops by Splogman´S World on Mixcloud

Blue Finger Cops is begonnen als een geintje voor een personeelsfeestje van het politiekorps Zwolle ergens in 1994. Vijf agenten hadden enkele covers ingestudeerd en zij hadden daarmee zo'n succes dat er direct boekingen voor andere feesten volgden. De bandleden begonnen daarop wekelijks te repeteren en sinds die tijd treden zij regelmatig op.

Niet alleen op bruiloften en partijen is de band te horen en te zien, maar ook op dorpsfeesten en zelfs in het voorprogramma van Normaal. Ter gelegenheid van de internationale week van de politie toerde Blue Finger Cops tweemaal succesvol door Hongarije. Inmiddels is de band gegroeid naar 8 muzikanten en een geluidsman, op één na allemaal politiemensen. De demo waarvan hier enkele tracks te beluisteren zijn, is niet geheel representatief voor het huidige geluid, omdat enerzijds de nummers voortdurend in ontwikkeling zijn en er anderzijds ook af en toe wisselingen van samenstelling plaatsvinden. Het zijn studio opnames uit 2001. De songs staan nog steeds op het repertoire, zij het hier en daar in een nieuw jasje.

update 2 januari 2015: de band heet nu The Blue Finger Connection

"Blauwvingers" is de geuzennaam voor Zwollenaren. Ooit betaalde de rivaliserende Hanzestad Kampen met tegenzin een te hoge prijs voor tweedehands kerkklokken uit Zwolle. Het bedrag werd afgeleverd in grote zakken kleingeld. De Zwolse notabelen kregen naar verluid blauwe vingers van het tellen

Blue Finger Cops began somewhere in 1994 as a joke on an employee's party of the police force in Zwolle. Five police officers had rehearsed a few covers and they had an enormous success at the party. The band immediately received bookings to play at other parties. From that moment on they started rehearsing on a weekly basis and they kept performing a lot. Not only at wedding -and birthday parties but also at festivals and they even were a support act for the popular dutch dialect rockband "Normaal". Twice during "the international week of the police" they toured successfully through Hongary. At this moment the band has eight musicians and a sound engineer: all cops except one.

The Demo which you can download here is not entirely representitive for the Blue Finger Cop sound of today. Songs keep changing and from time to time band members come and go. These are studio recordings from 2001. The songs are still being played, but with slighty different arrangements.

update 2015-01-02: nowadays they're called The Blue Finger Connection

"Blue Fingers" ("blauwvingers" in dutch) is a nickname for citizens of Zwolle. Once somewhere in history, the nearby town of Kampen paid reluctantly too high a price for second hand city bells from Zwolle. The money was delivered in Zwolle in large bags of small copper coins, which led to blue fingers when it was counted.

2. Souvenirs from Holland/ Bernhard Drukker

Week 2: 4-11 januari 2004
Curator: Jan Turkenburg

52 weeks (2004) 02 Souvenirs from Holland/ Bernhard Drukker by Splogman´S World on Mixcloud

1. Productie van het V.V.V.
Kant A. 1. Straatorgel: Wals Medley 7. Straatorgel: Ik hou van Holland - Kant B.1. Het oudste carillon van Nederland: My Bonny / For he's a jolly good fellow 7. Straatorgel Mars medley: Koning Voetbal / K.L.M. mars / Stadion mars Deze LP dateert van rond 1973. Dit valt op te maken uit de opmerking van de verteller dat het Van Gogh Museum "under construction" is. Het museum ging namelijk in dat jaar open. Verder lever ik u in vol vertrouwen over aan deze keurige gids, voor meer informatie over het Amsterdam van de jaren 70. De naar mijn menig minder interessante deuntjes tussen de gesproken teksten in heb ik er uitgeknipt. Van "de achterkant": "Verrassend Amsterdam - Europa's beste toegangspoort. Amsterdam is het knooppunt van routes naar iedere hoek van het Continent en iedere hoek van de wereld. Kom over zee, over de Rijn, per spoor, per snelweg. Kom door de lucht. Amsterdam is gemakkelijk te bereiken, makkelijk om vanuit te reizen. En leuk om te bezoeken. Dit zijn de geluiden van Amsterdam - levende herinneringen van een verrassende stad."

Production Amsterdam Tourist Office (V.V.V.)
Side A. 1. Streetorgan: Waltz Medley 7. Streetorgan: Ik hou van Holland (I love Holland) - Side B.1. The oldest Carillon of Holland: My Bonny / For he's a jolly good fellow 7. Streetorgan March medley: King Footbal / K.L.M. March / Stadion March This LP must be produced round 1973. One can tell because the guide says that "The Van Gogh Museum is under construction". In 1973 The Van Gogh Museum opened it's doors. For more information about Amsterdam in the seventies I can leave you in the reliable hands of the gentleman on the record. The tracks in between the spoken wordn were filled with less interesting music. So I've cut that out. From the backside: "Surprising Amsterdam - Europe's finest gateway. Amsterdam is at the hub of routes to every corner of the Continent and every corner of the world. Come by sea, by Rhyne, by rail, by superhighway. Come by air. Amsterdam is easy to reach, easy to travel from. And fun to visit. Here are the sounds of Amsterdam - vivid memories of a surprising city.

2. "Stadsbeiaardier Bernard Drukker op het carillon van de Munttoren in Amsterdam en het stads theaterorkest onder leiding van Lex van Weren" Hier botsen twee totaal verschillende muzikale werelden. Ik moest zelf éven wennen.

Hear two unrelated musical worlds coliding. "City Bell-ringer Bernard Drukker on the carillon of the Munt Tower in Amsterdam and the City Theatre Orchestra directed by Lex van Weren"

kant 1
Blue Skies
Pennies from Heaven
O sole mio
By the light of the silvery moon
Moonlight and roses

kant 2
Au clair de la lune
My blue heaven
Blue moon
Sail along silv'ry moon
Over the rainbow
It is only a paper moon

3. Bernard Drukker - La Comparsa
Sommige dingen moet je voor zichzelf laten spreken. Echter, Bernard Drukker (1910 - ?) is een belangrijke figuur geweest voor het onderwijs op het electronisch orgel. Hij introduceerde het instrument als hoofdvak op het conservatorium. Hij maakte al zijn arrangementen zelf en deze versie van La Comparsa (E. Lecuona) heeft hij opgenomen in 1968 op het radio-concert van de Nederlandse Radio-Unie (voorloper van de NOS). Dit in de V.S door de firma Möller Organ Compagny gebouwde "transportabele" orgel was destijds qua omvang en mogelijkheden één van de grootsten ter wereld en stond in de Tesselschade kerk in Hilversum. Drukker laat hier veel van de klankmogelijkheden horen.

Sometimes recordings just speak for themselves. However, Bernhard Drukker (1910 - ?) has played an important role for the dutch electronic organ education. He introduced the instrument at the dutch conservatoria (music academies). He wrote all of his arrangements himself and this version of La Comparsa (E. Lecuona) was recorded in 1968 on the radio-concert organ of the National Dutch Radio, which was built in the U.S. by Möller Organ Compagny. This "transportable" organ was one of the largest in the world. In this song Drukker demonstrates many of the sound possibilities.